Εστιάζοντας σε συγκεκριμένα σημεία της προσωπικής μας ζωής και αξιοποιώντας τη μέθοδο της αυτοβιογραφικής προσέγγισης «ερευνήσαμε» την προσωπική μας ταυτότητα, γεγονός που αποτέλεσε την αφετηρία του προγράμματος και τη διατύπωση μιας πρώτης υπόθεσης: «Μάλλον οι ιστορίες μας είναι ίδιες».
Με τη βοήθεια προφορικής και γραπτής αφήγησης, με εικόνες, σχέδια, ήχους αλλά και με το σώμα μας (παντομίμα) και με διάθεση αναστοχαστική προσπαθήσαμε να ανακαλύψουμε όσα μας συνδέουν αλλά και όσα μας κάνουν διαφορετικούς.
- Συστηθήκαμε για άλλη μια φορά παρουσιάζοντας συγκεκριμένα γεγονότα της προσωπικής μας ιστορίας και αντιληφθήκαμε ότι ακόμη υπήρχαν πληροφορίες που δε γνωρίζαμε ο ένας για τον άλλο.
- Σε συνεργασία με τις εκπαιδευτικούς των Αγγλικών, την κα Δήμητρα Βασιλείου και των Καλλιτεχνικών, την κα Χριστίνα Τζουμπέ, οι μαθητές απεικόνισαν ζωγραφικά ο ένας τον άλλο γράφοντας στα αγγλικά ένα θετικό χαρακτηριστικό για τον καθένα. Μάλιστα η κα Βασιλείου διαπραγματεύτηκε και το θέμα των «πνευματικών δικαιωμάτων».
- Εκτιμήσαμε την αξία των κοινών χαρακτηριστικών μας εντός της ετερογένειάς μας παρουσιάζοντας την οικογένειά μας:
(απόψεις μαθητών)
Οικογένεια είναι:
- αυτή που μου δίνει δύναμη
- η αγάπη που μας φέρνει κοντά
- να μπορείς να γελάς αλλά και να στενοχωριέσαι
- η μαμά μου, που μερικές φορές γίνεται πολύ κακιά, αλλά τη θέλω όσο τίποτα στον κόσμο
- τα πάντα
- να φτάνω μαζί τους στα πέρατα του κόσμου
- χαρά, λύπη, ευτυχία, αστεία
- όταν με βοηθάει η μαμά και μου λέει «διάβασε», αλλά εγώ δε θέλω
- μια κρύο, μια ζέστη, αλλά δε σταματάμε να αγαπάμε ο ένας τον άλλο.
- Μια μεγάλη τοιχογραφία από επιθυμίες, από δυσκολίες και αντιφάσεις συνέβαλαν στο να ανακαλύψουμε τον εαυτό μας και να συνειδητοποιήσουμε την εξάρτησή μας από τον άλλο. Και τη διαφορετικότητά μας την κάναμε «κολάζ» δημιουργώντας μία ιστορία.
Είχαμε ήδη αρχίσει να συνειδητοποιούμε την ετερογένειά μας και να εκτιμούμε την αξία των κοινών χαρακτηριστικών μας.
- Δημιουργήσαμε ομάδες εργασίας, βρήκαμε τα κοινά μας χαρακτηριστικά αλλά και τις διαφορές μας και «βαφτίσαμε» τις ομάδες μας. Κι έτσι συνεχίσαμε να εργαζόμαστε…
- Πού καταλήξαμε; Στο τραγούδι μας, με τη βοήθεια του εκπαιδευτικού της μουσικής του κου Δημήτρη Μπατσή.
«Διαφορετικοί, όλοι τέλειοι μαζί»
Είμαστε φίλοι κολλητοί και πολύ φιλικοί
μπορούμε να είμαστε πολύ διαφορετικοί
όλοι μαζί γινόμαστε πιο δυνατοί!
Διαφορετικοί, όλοι τέλειοι μαζί!
Όλη η ομάδα τη φασολάδα τη μισεί
Πέφτει γέλιο, μαζί και δυνατοί
στο σχολείο κάθε μέρα περνάμε ωραία
γιατί ΄μαστε και η καλύτερη παρέα!
Στο μάθημα σοβαροί-σοβαροί
ώρες-ώρες τρελούτσικοι, χαρωποί!
Συνεργασία, διασκέδαση πολλή!
Διαφορετικοί, όλοι τέλειοι μαζί!
(ποτήρι – cup song: με το ποτήρι παράγουμε ήχο και ταυτόχρονα δημιουργούμε μια συμβολική κίνηση: ο κάθε μαθητής δίνει το ποτήρι του στον μαθητή που βρίσκεται δεξιά του και παίρνει το ποτήρι του μαθητή που βρίσκεται στα αριστερά του)
Είμαστε απρόβλεπτοι πολύ
μας αρέσει πολύ και η μουσική
διασκεδάζουμε πολύ, όταν λέμε αστεία
και γι΄αυτό στο τέλος μας φωνάζει η κυρία!
Εμείς όλοι μαζί πάντα φιλικοί
Όχι στις φακές, μόνο σκανδαλιές
όταν θέλουμε πολύ, είμαστε «κεραυνοί»
Ναι στις αγκαλιές μεγάλες και μικρές!
Διαφορετικοί, όλοι τέλειοι μαζί!
- Μετά τη συνολική αποτίμηση του προγράμματος προχωρήσαμε σε δραστηριότητες αναστοχασμού και διάχυσης με τη συνεργασία του εκπαιδευτικού της Πληροφορικής κου Μίλτου Φεζόπουλου.
Με το τέλος του εργαστηρίου και τα δύο τμήματα της έκτης πήραμε μια σημαντική απόφαση, την οποία εκφράσαμε ρυθμικά:
«Κι αν είμαστε διαφορετικοί
κι αν είμαστε ξεχωριστοί
είμαστε φίλοι κολλητοί στου σκολειού μας την αυλή!»